KU
ADIM KALACAK
Ýnsaným, ben bir gün herkes gibi öleceðim.
Bir aþk kalýntýsý içinde adým kalacak.
Gün ve gün, ertesi gün gibi eksileceðim.
Yaralý sevdam kalbinde bir iz býrakacak.
Bu hikâyede, her söz, her kelime, her bir þey
Kaçýnýlmaz yalnýzlýða dönecek ardýmdan.
Aðrýsý unutulmuþ bir acý gibi üvey,
Sessizce akacak bir damla yaþla alnýmdan.
Yaþanan günler birer birer yitip giderken,
Kuru avcumda birikenler bir aný olur.
Baþka gözlerden bir damla yaþ alevlenirken,
Gökte bir iz, bir hatýra rüzgârla savrulur.
Bir gün gelir, kurduðum pembe hayaller solar.
Sevginin aðýtý, aþk yaramý çok acýtýr.
Rüya gibi terane yýllar gözümden kayar,
Zamanýn izleriyle derinlere kazýnýr.
Bir gün düþer önümde solgun bir ay çiçeði.
Tutsak adýmlarýmýz karýþýr birbirine.
Hayat bir rüya, bir özlemle sarar belleði,
Kalan her þey oyun gibi gelir bekleyene.
Geçmiþin izlerinde kaybolan düþler gibi,
Söylenmemiþ sözler havada asýlý kalýr.
Yürekte yansýtýlan eski bir ezgi gibi,
Peþimdeki gölge, sensizlikle yankýlanýr.
Bir damla kederi düþer, yakar ateþ gibi.
Bir kýrýk aynada solgun yüzüm belirerek.
Son soluðumdaki hüzünlü bir þarký gibi,
Bir gün gelecek, zaman beni de tüketecek.
Kapanan bir defterin ýslak son sayfasýnda,
Sonsuzluða karýþýr, aný gibi daðýlýr.
Issýz dar topraðýn sardýðý o duruþmada,
Adým silik bir mezar taþýndan hatýrlanýr.
Halil Kumcu
22 Aðustos 2024 / Perþembe / Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.