insan yaralarýmdan gayrý suyu çekilen aðaç gibiyim biraz nemli biraz kuru
çok sesli çürümeleri vardý saatlerin ince bir mendille aðzý örtülen dili geçmiþ zamanlarýn ormanlarýnda ateþten yaðmurlarla yýkanýrken
ah bu kaçýþan dumanlý gölgeler kulaklarýmda durur hâlâ saðýr gülüþler ah dört yanýmda çevrilisin hüznün çocuðu ben bu sokaklarýn hangi köþesine býrakayým yüreðimi vakitsiz kapatýyor hep güneþ bugünlerde perdesini
ah acýlarýmýn dili olsa da býraksa þu suskunluðu siz savrulduðunu gördünüz kar tanelerinin bense kavrulduðunu
EbRuAsya //
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rû // Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.