bir þiir baskýn verdi evime girdi karanlýk penceremden kýrýk candan içeri... gel bu þiiri üleþelim kederi söyleþelim çýplak üzüntülerim var benim
ay doðunca ayak seslerimi büyütür gece içimde ürperiverir bir sýzý hayra yorduðum rüyalarým olur anlatmasý zor beyim.. hayýr bile hayra yorulmaktan yorulur
kuþansýn isterim gün taptaze dilimini bir görümlük ýþýk geçsin diye ömrümden yüzüme yansýnýr sabrýn ustasý en sevdiðim türküyü ýslýklarken yepyeni bir harç döþenir þafak vakti
gel.. üleþelim bu þiiri genzimde dürülü kaldý odamýn tutmayan kireci
yüreðime bürünür arsýz bir efkar ben mevsime küskün yaprak buzun en ayazýnda eðildi bahar baþým çiðnenmekten aþýnan tüm yollar ýslak kaldýrýmlar gözyaþým
bir insaný kaç boþluk bitirir kaç yokluk yaþama geri getirir gözlerim kör nakýþýn iki terzisi gel.. üleþelim bu þiiri dikilip sökülen kumaþ misali bütün hücrelerim iðne deliði
EbRuAsya//
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rû // Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.