ey sabýr sen göðünü ne zaman terk ettin uzaklaþýyor günden güne iple çektiðim güneþim acýyor parmaklarým acýyor ellerim buzdan bir heybe kalýyor omuzlarýmda
dilim dillere yetmiyor kýrýlýyor dudaðýmda akça bir dua
rabbim benim ellerim kadar kimsenin ellerini yalnýz býrakma
yanýyor kuþlarýn göçtüðü bütün kýrlar çiçekler soluyor kavruk topraklarda
ah zorba gece iz býrakmýyorsun ardýndan sabaha volta atarken dolunayda çizmeler kanlý makaslar kurdelelerken alkýþlarý eðilmeyen boynunu büküyor gelincikler
görmez kimseler görmez kuytularda deþiliyor þairin yaralarý içini çekip baktýðý fotoðrafta bir mezarý andýrýyor gelin kýzýn yataðý
mandallanýrken sabaha bin bir çýðlýk daðýnýðý duymaz kimseler duymaz kafeslenmiþ bir kuþun býçak ucu dayanmýþ kalp atýþlarýný
EbRuAsya//
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rû // Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.