Pusu
Olmaz deme
Olur Abbas
Bu iki yüzlü yaþamýn avlusunda
Senin de bileðini bükerler
En mutlu anýnda
Puþt pusulara düþürüp
Fýrtýnada devrilen aðaçlar gibi
Dal budak
Senide yere sererler
Ýþinin ehli bir hattat...
Çivi yazýsý gibi kazýr göðsüne aþký
Sen aptal aþýk…
Zehirden þifa uman simyacýlar gibi
Aðzýn kulaklarýnda
Mutluluk umarsýn aþktan
Gel gör ki…
Alýnmayan bir selam gibi karþýlýksýz kalýr sevdan
Ýlkin içindeki o liseli heyecaný söner
Sonra, istilacý barbarlar gibi
Tüfek çatar kalbinin kýlcallarýna mutsuzluk
Bir kaþýk suda
Sende vurursun dibe
Aynalara acýmadý ki taklidi yapsan da
Ölümden iki okka aðýr gelir ayrýlýk
Alaturka bir meyhanede parçalanan porselen tabaklar gibi
Sende kýrýlýr
Ali kýran baþ kesen bir eþkýya gibi
Sende yaðmalarsýn kendini
Yaralý bir köpek gibi
Sürüklenirken gidenin ardýndan
Unutturmaktan çok uyuþturmaya meyilli Antidepresanlarý
Avuç avuç sende yutarsýn
Deðil erkek olmak
Yedi baþlý ejderha olsan
Sende aðlarsýn
Cebinde ibresi kýrk bir pusula
O çýkmaz sokaklarda sende kaybolur
Kum fýrtýnasýna yakalanmýþ bedevi gibi
Sende þaþýrýrsýn kýbleni
Ýçmem deme Abbas
Sende gömülürsün bardaðýn boþ tarafýna
Her kadehi duvarlara çarpa çarpa
Sende içersin
Bile bile, göre göre düþtüðün bir pusudur aþk
Düþmem deme Abbas
Sende d ü þ e r s i n
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.