Yorgun
beni ýslatan yaðmurlar yaðmýyor artýk bu þehre
gitgide çölleþiyor içim
gitgide etim kemikten ayrýlýyor
aldanma gök gürültülü kahkahalarýma
bilsen ne yenilgiler saklýyorum
o rengarenk gülüþlerin arkasýnda
öfkeli bir rüzgar gibi kapýlarý çarpa çarpa esmek isterken
avazýmý içime hapsedip
bilsen ne çok ben býrakýyorum
o kapýlarýn eþiðinde...
iyiden iyiye sýdkým sýyrýlýyor
adýna yaþamak denilen bu kanlý yarýþtan
bazen “Eþkýyanýn Baraný” gibi þöyle afili bir ölümle
bazen de doðduðu nehre ölmeye gelen kýzýl somonlar gibi
sessizce göçmek istiyorum
dünya denen bu sürgün ülkeden
içim kan karasý
içim bir yangýn sonrasý
daðýna küskün bir rüzgar gibi kendi içime esiyor
týkanmýþ bir baca gibi kendi içime tütüyorum
aynalara da bakamýyorum eskisi gibi
takvimlerle zaten kanlý býçaklýyým
git gide babamýn öldüðü yaþa dönüþüyorum
y o r g u n u m…
bir güne bir ömür sýðdýrmýþ bir kelebeðin yorgunluðu var
üstümde
bu kurtlar sofrasýnda rüzgar ekip fýrtýna biçmekten
yalnýzlýðýn ve mutsuzluðun dibini bulup
her gece bardaðýn boþ tarafýna gömülmekten
y o r g u n u m…
istemediði bir savaþa gönülsüz giden askerler gibi
artýk aþka da gönülsüzüm…
bir bebek, minik elleri ile nasýl iterse
salça sürülmüþ memeyi
artýk kendimden uzaða itiyorum aþký ve aþkým’sý þeyleri
hýnca hýnç umarsýzým
eskisi gibi…
aþktan medet ummuyorum
kurþun gibi aðýrlaþtý var olmanýn dayanýlmaz hafifliði
ben artýk t a þ ý y a m ý y o r u m…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.