AnaDolu

Annem, nasýrlý ellerinle topraða dokunursun.
Öyle seversin ki Aþýk Veysel gibi türküler yakarak.
Yarim dersin, yarýným dersin topraðýna.
Ondan geldik, ona aitiz.
Beslersin, beslenirsin kýymet bileninin kýymetini bildiði yardýr toprak.
Kardelenlerin kokusu gelir eriyen karlarla.
Öyle bir yardýr ki öyle bir yar.
Sevdikçe boyun eðer, sardýkça sarar.
Vefasýzlýk nedir bilmez, bundandýr elleri topraða dokunanýn yüreðinde birikmez vefasýzlýk.
Gözleri buðulu annem, baþýný dayayýp ulu aðaçlara türkülerini söyle.
Konsun serçeler gibi nameler gönlünün tellerine misafir olsun serçeler.
Ateþinde kavrulsun kaynasýn sular.
Demlensin çaylarý dost sohbetlerinin.
Anadolu sen busun, merhametli analarýmýz gibi.
Bir yandan hüzünlü köylerin topraklarý gibi okþanmamýþ saçlarýn.
Bir yandan gelincikler, papatyalar resmedilmiþ daðlarýna.

Bir derin nefes kadar özledim kokusunu ovalarýnýn.
Gece gökyüzünde ateþ böcekleri ya da yýldýzlar mý iniyor yeryüzüne.
Çið taneleri yýldýzlarýn gözyaþlarý mýdýr ayrýlýklara kanýt her gülün koynunda.


Sosyal Medyada Paylaşın: