Mevta

Göðün gümüþ kadehinden
Anason kokulu bir yaðmur dökülüyor þehre
Hafif yalpalayan
Kafasý güzel bir yaðmur

Islak caddelerde þýk giyimli bir gölgeyim

Hangi kaldýrýmdan yürüsem
Sensizlik sýçrýyor üstüme
Hangi saçaða sýðýnsam
Yokluðun giriyor koluma
Üstelik üþüyorum…
Senden kalan sýcaklýðý çoktan tükettim
Artýk aðustosta buz kesiyorum

Ormaný yanmýþ bir sincap gibi mutsuz
Sürüden sürülmüþ bir kýlýç balýðý gibi yalnýzým
Sen bilmezsin bendeki yalnýzlýðý
Yalnýzlýk benim cehennemim
Yalnýzlýk benim iðneli fýçým
Yalnýzlýk benim arsýz misafirim

Döþeðini içeride býrakan bir mahkum gibi
Döner dolaþýr hep bana konuk olur
Usulca çalar kapýmý
Aþüfte bir yosma gibi girer koynuma
Unut diye fýsýldar kulaðýma u n u t

Unutmam seni
U n u t a m a m...

Mevsimler bitse
Yollar bitse
Ben bitsem de
Bitiremem bu kaðýt kesiði sevdayý
Ýki elim kanda olsa
Sahibinin mezarýndan gidemeyen köpekler gibi
Gidemem senden
Araf’ta kalmýþ bu mevtayý
Canlý canlý g ö m e m e m...

Ah yarým kalmýþ avazým

Ben ne zaman gidersem senden
Giderim k e n d i m d e n...





Sosyal Medyada Paylaşın: