harp ve love
bir piyanistin son vuruþundaki ihtiþam,
bir kölenin son iþindeki sevinç,
bir çocuðun son kez emdiði sütü gibi annesinden;
keskin ve kývýlcýmlý, cüretkar ve soysuzca,
kaçýþ planlarýnýn en kusursuzundan rol çalmýþçasýna;
epik ve yitik bir terkediþti seninkisi.
kanlý hücrelerimi salyalaþtýrýp dudaklarýný boyarken,
kollarýnda bir celladýn hükmünü ve gücünü taþýrken,
gözlerinin en ince beyazýnda bile düstursuz bir düþmanlýk saklarken,
bir muþtu bilip bensizliðe açýlan kapýlarý,
birer birer çarparken..
kimi inandýrabilirdik kendimize,
sevda yüzyýlýndan geldiðimize?
ve kimi güldürebilirdik halimize
bu denli bir senaryo yazmadan kendimize?
mistik haykýrýþlarým kaldý boðazýmda önce,
sonra sessiz ve kýpýrtýsýz yalnýzlýk krizlerim.
kimsesizliðime örtülmüþ bir kefen deðilse bu þafak,
bu yaðmur hangi musallanýn yýkýyýcýsýdýr?
bu dört kollu, hangi zengin tüccarýn binek hayvanýdýr ?
zamanýn kurdeþen döken dakikalarý sinmiþ
ömrümün orta yaþ sevincine.
yine bir kaybediþ komedyasý beyaz perdede.
bir yüzünde aynalarýn, aþkýn doðurduðu ölümler;
harplerin öldürdüðü aþklar, bir diðerinde.
- Abdullah Cemek
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.