HÜZNÜN KALDI GERİYE

Papatyam!
Hayal olsa da þimdi yanýmdasýn
Bir papatya tarlasýna oturmuþuz
Baþýna papatyalardan bir taç yapýp takmýþsýn
Üzerinde bembeyaz bir elbise
Sanki gelinlik gibi ortama da uygun
Yanýmda oturuyorsun ama konuþmuyorsun
Susma, konuþ benimle!
Öyle boþ gözlerle bakma bana!
Gözlerinde aþka dair ýþýltýlar olsun
O ýþýltýlarý görmek istiyorum
Ve derinliklerinde kaybolmak
Zaten bu ýssýz daðlarda kaybolmuþum
Varlýðýmýn ya da yokluðumun bir önemi yok
Sadece dokunmak istiyorum ellerine
Korkma, çekme ellerini ellerimden, incitmem
Gece sabaha, karanlýk aydýnlýða ulaþmakta
Tan yavaþ yavaþ aðarmakta
Gökyüzü fulü, havada bir serinlik
Ýnsanýn içine, iliklerine kadar iþleyen bir soðuk
Ve ben sensiz, yine üþüyorum
Burada daðlar, hasret, acý kokar
Gözyaþý olur içime akar
Ama ayrýlýk ateþini söndürmez
Aksine harlar ve yakar, kül eder
Ölüp giderken bedenim, helalleþemedik seninle
Ve onca yaþanmýþlýktan, hüznün kaldý geriye…

Sosyal Medyada Paylaşın: