İltifat

Kalbim!
Kuþ uçmaz’ým, kervan geçmez’im
Onca umarsýzlýða dudak büküp
Vitrinde gördüðü oyuncaða aðlayan
Mýzmýz çocuðum…


Býkmadýn mý?
Kör býçaklar gibi hep aþka bilenmekten
Yayan yapýldak, hep aþka yürüyüp
Ateþi sýnayan kamikaze pervaneler gibi
Hep aþka uçmaktan
B ý k m a d ý n m ý?


Ah uzak yollara meyilli yorgun seyyah


Korkulu uçurum yamaçlarýnda bir çiçeði koklar gibi
Hep aþka uzanýp
Gayri meþru bir bebek gibi
Gizli saklý
Hep aþký büyüttün içinde
Söyle, ne geçti eline…


Bak, herkes gitti!
Bir sen kaldýn gecelerce sek hüzünler demleyip
Yitik sevdasýna kangren þiirler teyelleyen
Rus ruleti oynar gibi kendine tetik düþürüp
Kendi taburesini kendi tekmeleyen


Vazgeç artýk kalbim…
V a z g e ç…


Doðduðu nehre ölmeye gelen kýzýl somonlar gibi
Yüzme artýk aþkýn kanlý nehirlerinde
Yanýlýp, yenilip
O iðneli fýçýya bir daha girme


Olurda
Yine aldanýrsan o ahmak ýslatan yaz yaðmuruna
Kan ter içinde bir yýlký atý gibi
Soluk soluða aþka koþup
Þarjöründe son kurþunu öpüp koklar gibi
Yine seversen…


Kan uykulu yataklarda
Kalibre’siz acýlara teslim olup
Yine tir tir titrersin Antideprasan zehri ile
Filiz kýran öfkelerde yine kendini suçlar
Kýrk yýllýk düþmanýn gibi
Yine kendine býçak çekersin


Kalbim!
Deli fiþeðim!


Boþ ver aþký…
B o þ v e r…
Sen aþksýzda güzelsin.






Sosyal Medyada Paylaşın: