Mazide Kaldı

Kömür kokulu sokaklarý vardý bu kentin,
Güler yüzlü insanlarý,
Hal hatýr soran ahbaplarý,
Pazar yolunda ayak üstü Dedikodu edip,
Kaynaþan kadýnlarý vardý,
Çeþme baþýnda oynaþan kýzlarý,
Bulmak ne mümkün artýk
O güzelim insanlarý,
Samimi duygular, Mazide kaldý.

Çocuklar, korkusuzca sokaklara çýkardý,
Kimi çelik çomak, kimi evcilik oynardý,
Bütün mahalle, sanki sözlelmiþ gibi, her perþembe çamaþýr yýkardý,
Tüm sokaklar baþtan sona mis gibi, tertemiz kokardý,
Anahtarý dýþ kapýnýn üzerinde býrakýlan haneler, mazide kaldý.

Dostlar marketin yanýbaþýnda,
Emmi kundura vardý,
Düþman gibi,
Her geçenin ayaðýna bakardý,
Latife bir yana,
Bir neslin ayakkabýlarý,
Onun o hünerli elinden çýkardý,
Þimdi ne kundura kaldý, ne emmi,
Herþey hazýr, fabrikasyon,
El emeði göz nuru dediklerimiz, Artýk mazide kaldý.

Birde yazlýk sinema vardý, haliç’e bakan,
Ferdi Tayfur filmleri çýkardý
Yürekler burkan,
Hem aðlar hem izlerdi genç kýzlar iç çekerek,
Bir ellerinde yedigün, diðer ellerinde çekirdek,
Birlikte izledikleri filmi,
Saatlerce birbirine anlatan,
O tertemiz yürekler, mazide kaldý.

Evlerin çoðu gecekondu idi belki,
Ama herkes birbirini tanýrdý,
Býrak kavga etmeyi,
Komþular, birbirine küsmeye utanýrdý,
Eþleri tartýþsa’da,
Kadýnlar bir þekilde içlerini dökerdi,
Erkekler sessiz kalýr, bir kenara çökerdi,
Caminin çay ocaðýnda dertleþseler hoca kýzar’dý,
Kimi derdini bakkal rýfký’ya, kimi’de, berbere anlatýrdý,
Komþuluk hakký nedir bilenler,
Mazide kaldý.

Þimdi heryer apartman,
Kimse kimseyi tanýmýyor,
Ayný çatý altýnda oturan insanlar,
Selam verip almýyor,
Evvelce herkesin hânesi ayrý,
Dünyasý bir idi, simdi herkesin,
Hânesi bir, ama dünyasý ayrý,
Güzel, eskiden güzeldi,
Adam, eskiden adam,
Þimdi Baksan, herkes güzel, herkes adam,
Ama insanlýk, Mazide kaldý.

FEVZÝ EMÝR YILMAZ
Sosyal Medyada Paylaşın: