Gözlerinden bana düþen her zerreye muhtacým Ümidimin kesilmesi yetmezmiþ kesinlikle Bir umutsuzluk çölünün ortasýnda bir aðacým Bin vahadan su içsem çiçek açamam yine...
Haykýran kaktüslerin uðultularý ürpertir Gökte devriye atan bembeyaz ay bile titrer Mehtabý yere düþer, arzdan ümit yükselir O an anlamsýz gelir, anlamsýzca, vakitler
Yürüyüp de bin çölü ben, hepsini aþarým da Sensizlik çölünde fýrtýnalarda kaybolurum Ben emin ol her kahýrla bin sene yaþarým da Bir sene ben sensizlikle yaþamam, kahrolurum...
Ufuk AKYOL
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sahipkıran Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.