Uzaklar
Beni alýn buralardan götürün
Gel çocuk olmamýþ çocukluðum
Gidelim rüzgâr kesilmeden
Hava her zaman böyle olmuyor
Vazgeçmeden
Bitmeyen hýrslarý býrakýp
Daðýnýk elim kolumu toplayarak
Kurþunî renklere açalým þemsiye
Dalgalar büyüdükçe
Derinleþen sevgim acýyor
Fulya tarlasýnda ölüyor güneþin doðuþu
Kýrmýzý mavi beyaz
Koþup gelen eski günlerin geniþliðiyle
Su verelim yaban otlara
Ýçinde kaybolan kendimi alýp
Olmayan bir þiirin içinde
Günahsýz su doygun topraklarý besler
Ceketimin iliðini kapatmadan
Eðilmeden bükülmeden
Hep mor olur aðlayan sessizlikler
Uyuyan eylüle tutulup hastalanmaksa
Ekimden kaçýralým sonbaharý
Zaman eski devran deðil
Kirlendi kor lavlar
Seccadenin mimiklerini yaz ortasýna býrakýp
Tasýmýzý taraðýmýzý toplayarak
Gidelim.
Ümmühan YILDIZ