Hasret...

Dudaklarýnýn ismine deðdiði yerde
acý bir gülümseme var,
Gözlerim demleniyor hayalinde.
Kaç sabýr birikmiþ isminin ilk harfinde,
Sabrýma senli hatýralar iliþiyor.
Tenimden tenine damlayan yaðmur damlalarýný,
Gecenin mahþer kovasýnda barýndýrýrken,
Kaç acýyý kucakladý düþlerim.
Hasretin irini birikirken gözlerimde,
Kaç sancinin þafaðýna inledi yüreðim.
Denizler kadar vurgundum sana,
Sahil kasabalarýnýn romantizmiydi,
Biriken gözbebeklerime.
Haydi! Þimdi sevilmeyi istiyorum senden,
Borcunu ödeme vakti.

Kaç kez ölür insan, aþkýn kanununda ipe çekilir,
Kaç umut vardýr aþkýn þimdiki halinde.
Kaç acýya patlar yanardaðlar,
hangi esrik cümleleri yakýp geçer lâvlarý.
Bir yaðmur ertesi gibiydi senli gecelerin þafaðý,
Göz kirpmalarinda kaç sekme vardý,
Benden öte, yerlere umut daðýtan.
Þimdi hasret kuyusunda sensiz geceleri yaþýyorum,
Yýldýzlara hapsolunmuþ gözlerim.

Hangi pýnarýn suyundan içmiþtim ki,
Narýn ellerinin iz düþümü kalmýþtý dudaðýmda.
Ahu gözlerinde kýrýma uðrayan gönlümün,
Aþk kazasý dikiþ tutmuyor artýk.
Yaram, kanýyor, kanýyor.
Actýðýn yaranýn dikiþ tutmayacaðýný biliyordun sevgili,
Bir cerrahýn elleri gibi maharetiydi ahu gozlerin.
Nasýl bir bakýþtý ki, ahu gözlerindeki,
Savurup attý beni, Aþk zýndanlarýna.
Ask çöllerinde serabý arayan bir bedevi yalnizlýðýndayým þimdi.
O yüzdendir kendimde kayboluslarým.

Sosyal Medyada Paylaşın: