Her Ay Hilale Çaldığında

Karanlýk bir dehlizde seninle kurduðum
düþler miydi,
Ruhumun en güzide satýrlarýný aydýnlatan
ve elaya çalan gözlerin...
Ansýzýn dizelerimde beliren gün batýmýnýn
akþamý mýydý,
Hani þu ufukta beliren gemileri izlerken
eriyip giden saç tellerin...

Apansýz elime tutuþturduðum bir kalemin
son satýrlarý mýydý,
Dizelerin içinde boðulurken,kaybolurken ki
o solgun bakýþlarýn...
Belki de uykuyla uyanýklýk arasýnda izlediðim
tatlý bir rüya mýydý,
Seni her gördüðümde mýsralarýmda beliren
o rengarenk Anemon’larýn...

Çýlgýn denizlerde savrulurken yaralý bedenim
þuursuzca beklemek miydi,
Sanki o bekleyiþlere,o vazgeçiþlere gebeydi
þu mahmur bakýþlarýn...
Amansýz dalgalarda þu mahzun kalemim
güneþe hasret miydi,
Belki de hilali görünce sustu þu dizelerim
ay ýþýðýnda kaldý salýnýþlarýn...

Her yer ölüm sessizliðine bürünmüþtü sanki
Geriye anýlar ve kayboluþlar kalmýþtý,
Ve kalemini gömmüþtü bir sahil kenarýna
Kaðýtlarý yýrtýp bir gemi yapmýþtý sonsuzluða,
Son olarak da þu sözleri söylemiþti þair;
"Gecenin bir vakti her ay hilale çaldýðýnda,
Her baktýðýmda,bil ki seni hatýrlayacaðým,
Varsýn o gecelerde de güneþ doðmasýn..."

Sosyal Medyada Paylaşın: