Şah Mat

Hangimiz güçlüyüz ki aþkýn karþýsýnda,
Göðsümüzdeki gül hüznünü okþayýp,
Yýldýzlara gebe gecelerde,
Az mý düþler kurduk?
Hangimiz kaburgalarýmýzdan incinmedik ki,
Hangimiz kederlerini suda taþ sektirir gibi fýrlatmadý ki yaþamýn kýyýsýna.
Baðrýmýz yanýk bizim,
Ýçimiz kor,
Kýrýlacak bir yanýmýz da kalmadý artýk,
Viraneyiz…
Yitirdik papatya yapraklarýndaki ihtimallerimizi,
Kimden öðrendik ki böyle sevmemeyi?
Söyle !
Þimdi hangi sevdanýn figüranlarý olacaðýz ki biz?
Ah benim pencere buðusuna çizdiðim düþlerim!
Çýkýp gelsen diyorum…
Baþka bir yerim yok,
Soluyacak nefesim yok.
Söyle hangi uzaðýn sesisin sen?
Ve anla;
Mecalimiz yok bizim,
Kýrýk döküðüz hep,
Göðsümüzdeki papatyalar birer birer koparýldý.
Usulca mýrýldanýyoruz artýk sevda türkülerini,
Yüreði susmuþ insanlarýz biz.
Parmak uçlarýnda mürekkep olanlarýz yani,
Bir kalem darbesiyle yalnýzlýða düþenleriz,
Terk edenin kazandýðý bu oyunun figüranlarýyýz yani.
Þah,
Mat...



21.09.2017
Sosyal Medyada Paylaşın: