Özlemim..

Sürsün onca cefa dert,
Bir baþýma kalmýþým buralarda lanet.
Turnalar da yok. Selam salacak bizi özleyenlere,
Uzadý aralar uðramadýðýmýz yerlere,
Hiç gitmesek cesedimiz gider elbet.

Fýrsat mý yoktu?
Ýstem mi kalmamýþtý?
Gitmeye, görmeye istek mi azalmýþtý?
Hani ya kalbim oralarda nasýr tutmuþtu?
Doymayan karným nasýra nazaran doymuþtu.

Uzaklar daha uzak oldu o topraklara.
Deli dolu, çocukça koþtuðum o çayýrlara
Elimle dürdüðüm evim,
Dibinde gölgelendiðin duvarlarým
Her biri yabanda oluþumu biliyor,
Geçte olsa,
Gelme mi, görmemi gözlüyor.

Bense,
Ne apartmana alýþtým
Ne kalabalýk sokarlara
Son model arabam var amma,
Sürmeye yok param
Eh iþte ahmaklýðým, gücenmem kendime,
Elimde olsaydý þimdi o param
Düþseydim o yollara
Varsaydým o tarlalara
Yeniden yeni ürünler ekip deneseydim.
Ah, o zaman
Kene mi ýsýrdý, ýsýrsýn.
Ama kendi evimde, kendi topraðýnda kalaydým.
Orda/oralarda öleydim.

Teyyar DUMLU

Sosyal Medyada Paylaşın: