Sen yoksun...

Ve bir gün beni,
gönlünün daraðacýna asmak istersen eðer,
sana yazdýðým senli cümleleri boynuma as,
öyle infaz et beni.
O akrostiþ þiirin þifresi senin adýn aþk olsundur.
Aþk olsun sana, aþk olsun.
Iþte ben,
o sihirli cümlelerin çaðlayanlarýnda
arýdýrdým kendimi.
Her idam sahnesi lirik bir þiiri anlatýr
kendi hikayesinde.
Göðüs kafesinde sýkýþan yüreðim sen,
diye atarken yüreðimin
sesine kulaðýný dayamadýn sevgili.

Oysa ben,
sana her dokunuþumda
baharý andýran bir mutluluðu
yaþýyordum gönül baðýmda.
Gönül daðýmda
ulaþýlmaz bir kardelen çiçeðiydin sen.
Sen, yanbasimda
sýrtýný bana her döndüðünde cennet baðýnda cehennemi yaþadýðýmý biliyormusun sevgili.
Biz, bir elmanýn
iki.yarisi olamamanýn ýzdýrabýný yaþýyorduk.
Aþkýn en halini hissettirmek istemiþtim sana,
ey sevgili.
Ben sende, enleri yaþarken,
sen, benliðinde
baþka aþklarýn hayalini kuruyordun belli ki.

Þimdi Sensizliðin derin kuyusundayim
ve sadece yaz gecelerinin yýldýzlý gök yüzünü görüyorum sessiz zaman çýðlýðýnýn tiz sesinde.
Benliðim seni unutmak istesede,
yüreðim yine de sen diye atýyor sevgili.
Ben, sana küs deðilim yine de.
Bu aþk ile ben,
kendimi aþýp, aþk denizlerine sürükledim.
Orada mutlu aþklarýn kutlamalarýný izlerken seninle geçen güzel günlerimizle avunuyorum sevgili.
Ben burada avuntular içinde
mutluluðu arýyorum ama
yine de sen yoksun sevgili, sen yoksun

Sosyal Medyada Paylaşın: