Gidiyor usul usul, Her maviyi gök sanan arta kalanýmýz. Gidiyor bizden, Gözbebeklerimizde astýðýmýz isli puslu maviler. Gelir mi bir gün mahþerinden, Kendinden baþka ülkesi olmayan gidiþlerimiz. Döner mi yine bu devran, Gökyüzü uçurumken kendimize. Her maviye tutunur mu , Yaralý serçelerin kanadýna baðladýðýmýz düþlerimiz. Gerçekmiþ, Düþmüþ, Kime ne! Bir mevsimi uðurlayýp diðerini aðýrlar mýyýz, Göç eden zamanlarýn tam ortasýnda… Hem böylece tutuþur belki esmer bulutlarýn yüreðinde, Rüzgârýn okþadýðý kanatlarýmýz. Ve bir bumerang gibi gideriz belki Modern kendimizden antik kendimize…
23.06.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
Murat GÜNGÖR Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.