geceyi uykuya yatýrdým karanfil
bense uykusuz sarmaþýk sakýz gibi uzayýp
gidiyorum zamanla
sabaha az var
avuçlarýmdaki resme bakýp bakýp sesli düþünüyorum
iç döküyorum içimin iðneli sancýlarýna
sana anlattýðým gibi karanfil
bende gittikçe çoðalan gittikçe azalan bir þeyler var
umursamazlýðýmýn kýrklý kýrkýnda bi dünya vazgeçmiþlikler
ordusu omuzlarým
aðzýmda çürük elma tadý
yokluklar biriktiriyorum
boðazýma kýlçýk
kývamýnda
anlamý yok
artýk okuduðum kitaplarýn
çoðu miadý dolmuþ kelimeler teknesi
ve çaðla baðlantýsý kopmuþ
biz günün getirdiklerine bakalým karanfil
zamanýn diþlilerinde parçalanmadan nasýl yýrtarýz paçayý
nasýl baðlantý kurarýz nefesi kokmuþ yaþamla
yýlanlý yalanlý vadiler yer deðiþtirirken daðlarla
gerçekle rüyanýn ikircikli yollarýnda az bi sýkýntýyla
patlýyorum hemen diþleri sökülen
kýsa güne
umut mutluluk
huzur zenginlik
özgürlük aþk nerde
tatsýz tuzsuz bir hayat iþte karanfil
neresinden tutsam orasýndan üzerime üzerime dökülüyor
davetsiz bir misafir gibi kuruldum isteksiz kurulan sofralara
ne içecek çayým ne yiyecek ekmeðim ne de sýcak aþým var
yavan bir umuda sarýlýp çýrýlçýplak sürükleniyorum
oradan oraya
az gittim uz gittim
alelade bir hayatýn ortasýnda durdum
kaðýttan origamiler yapýp -savurdum havaya kaðýttan saraylarý
hepsi bolluktu ama hepsi kaðýttandý
yollar yaptým uzun uzun kývrýmlý
köprüler kurdum aklýmla köprüler yýktým fikrimle
turunçgiller bahçesinde yalnýzlýk kusan ayva aðacýydým
herkes mandalina portakal peþindeyken
ben sinek avlayan ayva sarýsý
dedim ya kendim yazýp kendim çizip
kendim oynuyorum bu masalý iþte karanfil
sabaha az var
yüzüme bakýp bakýp dil çýkaran hayata nispet yaparcasýna
beyaz etamin üzerine gergefte badem çiçekleri iþliyorum
pembe pembe uçuþan hayallerim var ah!
düþ pazarlarýnda satmak için
herkes varlar masalýnda zil takýp göbek atarken
ben yoklar masalýnda kendi kendime trip atýyorum
sabaha az var uyu uyu karanfil
ayþe uçar
05072024
09:59