Biraz sevmeyi deneseydin keşke...

Kendi normlarýnda normale dönerken sensiz bir sonbaharýn sarý yapraklarý arasýnda susuyorum sessizliðe.
Yine akþam oluyor ve ben,
yýldýzlardan taç yapacaðým baþýna.
Ama sen sevgiden bi habersin.
Sensiz çýðlýklarým akþamýn sessizliðine iz býrakýrken,
Hayaline gülümsüyorum ayýn þavkýnda.

Sen tek baþýna tüm yýldýzlardan daha parlaksýn.
Gecenin sensizliðine beni býrakýrken, üzerine giydiðin siyah elbisenin simlerini kýskanýyor yýldýzlar.
Ay bile senin yüzüne hayran bakýþlarýný koymuþ ve bana, yüzünü yansýtýyor parlaklýðýnda.

Seni sevmek apayrý bir damak tadý ya, o da benim dudaklarýma asýlý kalmýþ ve ben yudumluyorum gecenin þavkýnda.
Sen beni, gecenin öksüz yalnýzlýðýna terk edip gittin ya, seni asla affedemeyeceðim sevgili.
Ama, sakýn beni sevme deme bana!
Ben sevmezsem seni, aþkýn bütün mihenk taþlarý yerinden oynar ve sevenler sevilenlere küser.
Sevgisiz bir dünya neye benzer ki sevgili.

Bu gün, iki sevgiliyi biribirine gülümserken gördüm ki, onlar yaz gecelerinin
yýldýzlý gökyüzünü indirmiþlerdi gözlerine.
Öyle güzel bakýyorlardý biribirinin gözlerine.
Benim bakýþlarýmda sevgi doluydu sevgili.
Ama sen, yüksek zirvelerin karý gibi hep soðuktun bana
Zirvelerin karý güneþle temaþa sanatýný yitirmiþ sevgili.
Benim sevgimde güneþ gibi sýcaktý ama sen, hissetmeyi bilmiyorsun.
Biraz sevmeyi deneseydin keþke.

Sosyal Medyada Paylaşın: