Gün batımı..

Öyküler biriktirdim dilimde
Biraz mutluluk olsun dedim kalemde
Meçhul bir kýpýrdanma sinemde
Kalbim mi kýrýlan sadece bilmiyorum ki

Attým meçhule hayat oltasýný
Çevirdim yarýna günün sayfasýný
Sardým boynuma geleceðin korkusunu
Ölümü göze almaya mecalim mi var

Baktým yeryuzune haki, gökyüzü mavi
Hayat dediðin nedir ne deðildir sahi
Ah dünya, namerde muhtaç olmayalým kafi
Yine bir akþam üstü, üzerini örtüyor zaman

Baðrý yanýk yaz güllerinin güneþ yangýnýnda
Yine bir oluþum üzüm salkiminda
Yürek almýþ gardýný, çekinceler var adýmýnda
Yaþamaya mecalin ölene dek ey gafil

Oturdum bir kenara, seyrederim dünyayý
Ne cabuk unuttum ki, öykündüðüm güyayi
Dost meclisinde gördüm gozlerde riyayý
Yaþadýðýmý yeniden yaþamaya mecalim mi var

Yaþamak bir sanatmýþ çok çok geç anladým
Sonsuzluða giden bir yol.hikayesine kanadým
Yaralarýmý içten içe sardým sarmaladým
Derdime dert eklemeye mecalim mi var

Sevgiye aç koynunu dedi uzaktan bir ses
Herkes gibi bir caným, bir yudum nefes
Açtým baðrýmý es, akþamýn rüzgârý es
Güneþin narýnda yanýp kavrulan bir caným

Gökte uçan kuþlarda yuvaya dönerken heyecan
Masmavi gökyüzüne hayran bu köhne can
Güneþ kýzýla bürüyor ufku, akþama uðruyor zaman
Bu güzelliði hisseden gözlerin ufkunda batacak gün
Tuncay....
Sosyal Medyada Paylaşın: