Sevgim Yoksa Hiçsin

Kalp bende diye övünme sevgim yoksa hiçsin
Ne kadar maðrur olursan ol sen çaresizsin
Güzel dedim diye kendini Þirin mi sandýn
Sevgim olmasa bir çalý dahi olamazdýn

Cesaretsiz tüm yaþlarýn akmaya layýkken
Sessizliðe mahkum olduðun gün sýcacýkken
Bir pamuk yünü kadar merhamet umma benden
Senin manzaran kapandý kendiliðinden

Ýstesem de veremem artýk sana sevgimden
Bir hoþça kal demek bile gelmiyor içimden
Manasýz günlerin sessiz vedasýyla git
Abý hayat gülüþlerin manzarasýyla git

Ve bir gün beni anýmsa ismimi duyunca
Kýyamadýðýn âti rezil rüsva olunca
Lafügüzaf yýllar akmaya muhtaç kalsýn
Geceye sýðýnan ay kadar yapayalnýzsýn

Sessiz dudaklarýn varken gözyaþýn konuþtu
Ve bir mevsim , titrek þarkýlarda uyumuþtu
Umut mu yükseldi sanmýþtýn senin sesinle
Ben seni kalbimle sevdim sen beni nefsinle...

Þimdi git yaþa gecenin efsunlu üryanýyla
Anla ki tomurcuk açýlmaz matem ahýyla
Sensizliðe sarýlmak da elbet cesarettir
Ve bazen konuþmak sessizliðe hakarettir...



Sosyal Medyada Paylaşın: