Bilinmeyen sona cýplak gözle aðlarken Yangýnýnda çatladý dudaklarým; Deniz kokulu gözlerinde. Sýð bir suda boðulurken nefesim, Çalmadýðým sevdanýn tutuklusu oldum.
Yâr edilmeyen bu âþka maktul olan; Elinden tutulmayan yalnýzlýðýn Gölgesi yürüyor.. Baka kalmýþlýðým Teninde kayýp oluyor þehrin.
Seni anlamsýz kýlan.. Aklanmayan sayfalarýn beyazlýðý kirlendi Týpký sen gibi... Kalemi son bir dokunuþa s/aklandý rüyalarýmýn.
Kabuslardan uyandým bizi.. Yarým kalmýþ duanýn kabulsüzlüðü gibi Yaþýyorum bu hayatý; "Týpký sen gibi".
Aþksýzlýk yaþarken kalabalýk yalnýzlýðým Sen dökülüyor son bahar dallarý Açmayan bir gül gibi kokuya hasret Biz taþýyor gözleri bulutlarýn Kurak gönlümden damlasýz geçiyor.
Uçurumun kenarýna yürüdüm aþký Ölümden doðmak için ölümsüzlüðü Týpký sen gibi.
Serdar Özyanýz
Sosyal Medyada Paylaşın:
serdarözyanız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.