Mazoşist
sen gidince…
yeni yeni hobiler buldum kendime
yanýk kelebek cesedi biriktirdim avuçlarýmda
yokluðunda
iþte böyle yandým gör diye...
bazen, diþine kan deðdi öfkemin
kýrk yýllýk düþmanýna bir þarjör mermiyi boþaltýr gibi
aþka ve aþkým’sý þeylere bir güzel sövüp
iþinin ehli bir kundakçý gibi
bütün limanlarýmý bir bir ateþe verdim
senden baþka sýðýnacak limaným yok
bil iþte, bil diye...
bazen de, evcilleþtirdim öfkemi
iliðimden tut, kemiðime dek geç kalsam da sana
bütün geç kalmýþlýklara inat
içimde el bebek, gül bebek aðýrlayýp seni
bütün saatleri aþka kurdum
ve böyle böyle sevdim
gelmediðin her gün kalbime bir çentik atýp
zehriyle seviþen akrepler gibi
acýmla seviþmeyi sevdim
adýn ýslatýnca baþka dudaklarý
müntehir frekans acýlarý içime gömüp
kabuðumda içten içe çürümeyi
her gece þiþenin dibini bulup
acýmý kadehlerle bölüþmeyi sevdim
hiçbir randevuya geç kalmayan ben
sana her gün biraz daha geç kalýp
seni uzaktan uzaða sevmeyi sevdim
“s e v e m e z s i n ” deme…
dikiþ tutmaz yaralarýmý bile sevdim ben
sen açtýn diye…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.