Bire yalan dünya söyle,
Bu insanlýk nere böyle,
Kimse yola gelmez þöyle,
Gaddarlýk var anlayýþ yok.
Yiyeceðin lokma ekmek,
Nedir bu kadar kan dökmek?
Ýnsanlýðý söküp yýkmak,
Bu gidiþat yanlýþtýr çok.
Ýnsan insaný vurur mu?
Bu cehalet bir gurur mu?
Vicdansa rahat durur mu?
Her haksýzlýk zehirli ok.
Býrakýn boþ emelleri,
Hayra çevirin dilleri,
Yeþertin þu gönüller,
Olmasýn mý duygular tok.
Ýnsan derdi ile yanan,
Çiçeklerle güle konan,
Kendini de bir þey sanan,
Zalimleri hizaya sok.
Ýnsan aðlamasýn gülsün,
Ýnsansýn gülsün bülbülsün,
Cehalet sararýp solsun,
Ýnsan olma hünerin dök.
Ýnsan ol reçeteni bil.
Ýlmini de Kuran’dan al,
Þirki sen yerden yere çal,
Kötülüðü yapma sen kök.
Cemal gel bir dertleþelim,
Problem pek çok konuþalým,
Eksiklerle tanýþalým,
Doðrulara eþdeðer yok.
Cemalettin GÜRPINAR
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
ALACA TÜRKÜSÜ BÜLBÜL AZMİ GÜL ÖĞRETMENİM NANKÖR AŞKI DEVRAN KELİME-İ ŞAHADET ÇORUM MUHTAÇ EYLEME BAKIYOR BİR GÜNEŞ VAR MEDİNE'DE