Kaset No:28 - Esintiler Şehri’nde Düşüş

ben ,
iyi ki sustum diye övünürken ,
esintiler þehrinde ki savaþ
sona erdi .
cümle baharý koparan düþman ,
tohumunu ekti þehrin kurak topraðýna .

þehir düþtü .
fýsýltýnýn hakim olacaðýný ,
boðuk mavi tonlarýnda ki kuþ
eriyik daðlarýn üstünde dönerek ilan etti .
bu bir ihanetti .

ben ,
hevesin koynunda dövünürken ,
esintiler þehrinde ki telaþ
üzerime sindi .
cümle acýyý dindiren o son kýlýç darbesiyle
yangým an be an alevlendi .

ama ben,
burada ,
yerle yeksan bedenimi
çýðlýðýn eline emanet ettim .
kýrýk gözlerimden yansýyan resim ,
takvimin son yapraðý deðil diye yeminler ettim .
meðer öyle imiþ .
meðer boþunaymýþ gün saymak .
ne tuhaf þimdilerde
ölmeden yerin dibine konulmak .

þimdi ,
kalýp yeni ölüþleri seyretsem
ve açýp baksam yerin göðsüne ,
eminim ki ,
bu daðlardan doðma avare görürüm .
þayet bileydim kuþun ihanetini ,
kendi esintimi kendim öldürürdüm .

belki ,
karþý kýyý sakinlerinden
öðüt dinlerim artýk .
belki de takvim yapraðýndan kopup
kayýplara karýþýrým .
bilmiyorum .
bilemiyorum .
bu maðlup beden ile nasýl barýþýrým ?

kayboluþ ve arayýþ dehlizinde ,
kelebek ömrüne denktir dirayetim .
esintiler cephesinin mevzisinde ,
gün doðunca infilak eder cesedim .
bu benim ,
filme alýna yirmisekinzi kasedim.

avare ardýna bakmadan kaçýyor. . .


münh r f

a i
Sosyal Medyada Paylaşın: