Kalmadı

Ansýzýn göç edip, düþtüm ýraða,
Gurbet bana mesken, sýlam kalmadý.
Düþe kalka geldim, en son duraða,
Yaklaþtým menzile, yolum kalmadý.

Ecel ipi kýldan inceymiþ meðer,
Ufak sarsýntýlar, öncüymüþ meðer,
Bal sandýðým hayat, acýymýþ meðer;
Artýk gam çekecek, halim kalmadý.

Ayaklarým sanki basmýyor yere,
Hangi yana baksam, uçurum, dere,
Uzatsam elimi, kalýr biçare;
Tutunacak saðlam, dalým kalmadý.

Sustu þakrak bülbül, sustu þen sazlar,
Buruk gelip geçti, baharlar, yazlar,
Sararttý benzimi, o hazin güzler;
Viran oldu baðým, gülüm kalmadý.

Hani dost sohbeti, demlenmiþ çaylar,
Davullu, zurnalý, düðün, halaylar?
Ayýrdý bizleri, ah zalim faylar,
Söndürdü ocaðým, külüm kalmadý.

Ben ahir zamanda, günahkar bir kul,
Mutlu etmez asla, ne para, ne pul,
Yeter yavan ekmek, yatacak bir çul;
Fani dünya sana, meylim kalmadý.

Hatýr soraným yok, selam tükendi,
Tükenmez denilen, kalem tükendi,
Kurudu dudaðým, dilim tükendi;
Artýk söyleyecek, kelam kalmadý.

14.04.2024
Muhittin Alaca



Sosyal Medyada Paylaşın: