HAYAL KIRIKLIĞI MÜZESİ

Gönlümdeki yollara ulaþmaya çalýþtýklarýmý..
Çokça hatýrlýyorum,çabalarken yediðim dayaklarý..
"Hayal kýrýklýðý",müzemde göz önünde sergiliyordum..
Ki giþeye beklenmedik biri girmiþ,yolunu gözlüyorum..
Aylarýma baharý getirmiþ kiþiyi,beklemiyordum..
Adýný duyduðumda yine içimdeki,titreme bitmiyordu
Ýncecik iplerle hayata baðlanan,adamýn istediði..
Kendinden çok sevilmesi,dikenin hayaliydi..
Gül gibi sevilmek,yinede anýlmak istiyordum..
Gönül denilen hissin,tarifini bilmiyorum..
Onunla nasýl baþ edileceðini,gözlerimi kaçýrýyordum..
Bana bakmasýný umduðum kiþi, ürpertiyordu
Þimdi,bilmeden bana bakýþýný seyrediþim..
Zoruma iyi gidiyor,zorlanmadan duyduklarým..
Kulaðýma kan rengini çalýyor,duymadýklarým..
Beni hayli þaþkýna çeviriyor,inanamýyordu
Gözlerim,kendimle kendimi kandýrýyordum..
Gerek yoktu baþkasýna,bileti ben kesiyordum..
Ve bileti uzatýrken benim olduðumu hatýrlamýyordun..

Müzeye doðru giriþini seyrediyordum
Saklanarak(!) milletin içinde sana bakýyordum
Senin güzergahýnla beraber dolanýyordum
Sen sevindikçe eser(!) dediklerine,ben hatýrlýyordum
"Sana ulaþmak için harcadýðým dünkü hayallerimi.."
Tekrarlý bir süreçte ayný duygularý yaþýyorduk
Hayretle gezindiðin müzede "beni" tanýyorduk
Sen þaþkýn,ben acý bir tebessümle,bakýþýyorduk
Konuþuyordun kendinle;"kim bunlarý yapan?"
"Kimdir bu mahvolmuþluklarýný tarif eden?"
Merakýn sonunda seni bana getiriyordun...

Akþamüstü olmuþtu artýk,
Müze kapanýyordu umutlarýmla birlikte,
Sen hala daha bakýnýyordun gözlerin apaçýk,
Ýnsanlar yavaþ yavaþ sýzlýyordu benimle,
Kaybolmaya baþlamýþlardý,tek kalmýþtýk,
Bir tek sen ile ’deliliðim’ sýzlamýyorduk,
Kaybetmiþliðin huzurunu seninle bulmuþtuk,

Farkettin bir anda;kimse kalmamýþtý
Farketmedim bir anda;bana bakmýþtý
Kalabalýk anýnda kayboldum sanmýþtý
Fakat onu izlediðimi baþta farketmiþti
Devam etmiþ ve son esere gelmiþti
Uzunca baktý hareket etmemiþti
Bana döndüðünde gözleri dolmuþtu
"O sensin deðil mi?" diye sormuþtu
Ayakta duruyordum sadece oda durmuþtu
"Bunlarý sana yaþatan ben miydim?" donmuþtu
"Hayýr!" demek istedim,ama diyemedim
Ýçimde fýrtýnalar koparken söyleyemedim
"Yine o günkü gibi susuyorsun?" cevap veremedim
Aðlamaya baþlamýþtý,bende kendimi alýkoyamadým
"Sana anlatamadýklarýmýn hepsi þu duvarlarda
Ve sana anlatamadýðým bir sürü sayfalarca..."
"Özür dilerim,yaþattýðým her þey için."
Ama gönlümün arzusu artýk "Kal benim için."
Hemen ardýndan yarý aðlamaklý yarý gülümsemeli,
"Görüþürüz" dedi ve koþar adýmlý yürümeli
Yanýmdan esti geçti hafif gül serpintili

Ön kapýdan çýkana kadar arkasýndan koþtum
Sokaða doðru çýkarken döndü ve baktý
O hafif gülümseme ile.. Hareket edemez oldum
Bunca emelim bu gülümsemeye ulaþmaktý
O koþarken arkasýnda býraktýðý yeni umutlarla
Ben de "hayal kýrýklýðý" müzesinin önünden
Bakakaldým...

hЯ.
Sosyal Medyada Paylaşın: