LAL KİNAYELİ
Bende artýk sen kýrýk buruk kaldý
"Artýk.." kelimesinden daha kurtulmadý
Ellerini semaya doya doya açamadý
Çünkü istemenin de bir makamý vardý
Ardýndan koþamadý,dizi kanamýþtý
Yere düþtüðünü göstermek istemedi
Düþlerinde bile cesaret edip aðlayamamýþtý
Çünkü kaybetme korkusu sevdasýnýn üstündeydi
Ama yalnýþý gördüm ben ezilirken
Kalktým yerden kalbime el uzatmadým
Sandým ki kör olacaðým onu almazken
Oldum,kör ancak þu sýzýyý çýkartamadým
Aþkla da tanýþtým ben o zaman ki ben yani
En azýndan biri vesile oldu,nutkum tuttu beni
Çok hevesli idi sorularým isterdim bilmeni
Þimdiki dinginliðimin sebebi;aþka dost görmeni
Çok þaþýrdýn yüzümdeki tebessüme
Yýkýlmýþ beklerdin ya da aðlak
Ancak gözün çarptý kalbimin hakikatine
O zaman anladýn ki ha aþk ha Hak
Gözü çokça doyuran bir ateþ var içimde
Dýþarý taþamayacak kadar da derin içerisi
Bir girdap gibi gürültülü,çeker içine
Hiç hissetmediðim kadar gür ama aþk deðil
Hep yalnýzsýn,aþk mý dolu gönlün
Kimdir o gönlündeki sahibin
Yoksa gönlün boþ mudur söylemezsin
Hayýr,gönlümüz boþ deðil
Lakin gönlümüz hoþta deðil
Lal kinayelidir kendisi,bendeniz
Daha çözebilmiþ deðil...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.