Nasýl hissettiðimi bilmiyorum, insan nasýl hissettiðini bilmez mi? Kukla gibi dolanýyorum... Artýk baþka bir memlekette yalnýz bir baþýmayým, mevsimlerden sonbahar, yapraklarýn usul usul döküldüðü bir memlekette bir toz süpüntüsüyüm. Tozlandým, eskidim... Elimden tutaným yok. Ben ki bu memlekette bir haykýrýþýn asýl adýyým. Verildi kararým alýndý ifadem, kendi vicdan mahkememde . Sonuç yýllarýn haksýzlýklarýyla boðuþmak, yýllarýn hesabýný kim verecek? Bu memlekette her þey yarým kaldý sayýn azizim. Suda yanan bir çöl topraðý gibi... Apansýz mý bu gecenin küheylaný , Yavru bir ceylan gibi sýðýnak arar. Ey bu mahþerin kalabalýk sesi bu memlekette her þey yarým kaldý......
Sosyal Medyada Paylaşın:
Derya Karabağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.