Bir Ekim Sabahı

Ýþte gidiyorum bir Ekim sabahý,
Son türkümü söylüyorum...
Þu daðlara,þu Toroslara,
Belki de son defa bakýyorum...
Çobanlýk yaþým geçse de,
Acep ne der þu körpe kuzular,
Merak ediyorum...
Ölümden ötesini bilmesem de,
Topraðýn kokusunu alýyorum...

Ýþte gidiyorum bir Ekim sabahý,
Kuþ uçmaz,kervan geçmez bir diyara...
Yanarým da ona yanarým,
Kýr atýma binemedim doyasýya...
Dilim varmasa da söylemeye,
Ben kundaktayken ölmüþ babam,
Öpemedim,sarýlamadým doyasýya....
Elveda demek gelmese de içimden,
Son defa bakýyorum þu yüce daðlara...

Ýþte gidiyorum bir Ekim sabahý,
Dostlarýn dilinde dolaþsýn adým...
Dünyaya kim çivi çakmýþ ki
Ben fazlalýk yapayým,
Bu dünya kime kalmýþ ki
Ben eksik kalayým ...
Ýþte geldim, gidiyorum;
Yetmiþime merdiven dayamýþým,
Ne bir servetim var,ne de ahým,
Yeter ki dostlar beni unutmasýn...
_________________________________

NOT:Þiirde kendi hayatýmý
anlatmýyorum,8 sene önce vefat
eden dedemin hayatýný anlatýyorum.
Onun aðzýndan yazmaya çalýþtým.
Sürçü lisan ettiysek affola.

Sosyal Medyada Paylaşın: