BEN BAHAR ÇOCUÐUYUM
Nihayet bugün gördüm, çok sevdiðim baharý!
Kolunda hasýr sepet, içinde güller vardý...
Sevmek istedim lakin, canýmý yaktý harý!
Oysaki tüm o güller, sevdiðim nazlý yardý…
Buharlar çýktý göðe, göründü yeþil doða!
Öksüz büyüdüðümden, þaþarým vara yoða!
Bahar dallarý açtý, zarafet geldi baða;
Benim Anadolu’mun, dizinden üstü kardý…
Bademler açýp dökmüþ, hepsi çaðlaya durmuþ!
Yeþilin tüm tonlarý, can eriklere vurmuþ!
Yaratan bu aleme, öyle bir düzen kurmuþ;
Gör ne alemdedir, karlý daðlarýn ardý…
Bir bak benim daðlarým, hala kar ile boran!
Antalya çok duyarsýz, yok merak edip soran!
Az kaldý Anadolu’m, senin de gelir sýran;
Þimdiden beni kentin, tüm heyecaný sardý…
Koyusundan açýða, yeþilin bin bir tonu!
Baharý çok severim, bence bu esas konu!
Baktýkça yeþilliðe, gelmez sanýrým sonu;
Bahar beþik kertmemdi, Lara’da ne arardý…
Antalya-2024/03
Halil Þakir Taþçýoðlu
*** On günü hastalýkta geçen yirmi günlük Antalya
Ziyaretimden Arda kalanlar…saygýlarýmla.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.