Islak kaldýrýmda oturmuþ adam ve çocuk Gözleri kahýr bulutu yüklü, yorgun baba, Önünde, eski püskü bir çek çek arabasý Bir nefes çekti yeni sardýðý sigaradan “Bilmem! Yazarlar mý acaba” dedi, “hesaba” Çocuk, dedi; “Bu kýþ kalsýn alacaðýn gocuk”.
Baba, yorgun bir ah çekip doðruldu yerinden Aðladý kederinden yaðmur ile birlikte Sakladý çocuktan yýrtýk yenine silip de Islak kaldýrýma düþürmedi gözyaþýný “Yere batsýn!” Dedi “böyle dirlik, düzenlikte” Bir nefes çekip, tuttu çocuðunun elinden
“Sen üzülme!” Dedi çocuk, “bakarsýn buluruz” “Nasýl olsa bizim deðil mi þehrin çöpleri” “Belki de yeni bir gocuk almýþtýr babasý” “Yeni alýnca eskiyi atýyor anneler” “Bakarsýn ki çikolata doludur cepleri” “Bulunca bizde onlar gibi mutlu oluruz.”
Ýki damla kan düþtü gömleðe babasýnýn Diþleriyle sýkýp kanattýðý dudaðýndan Görmedi çocuk, göstermedi baba acýsýný Gündüzü geceye döndü acýmasýz þehrin Bir umut vardý o da söndü çöp bataðýndan Yükü gamla doluydu çek çek arabasýnýn…
31 Ocak 2024 Þ.Urfa
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yüksel Erentürk YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.