Zeytin Ağacı

Zaman ne çabuk geçmiþ,
Daha dün okulun bahçesindeydim...
Zeytin aðaçlarýnýn altýnda
O top koþturan çocuk ben miydim?
Saçlarýma yaðmur damlalarý düþerken
O kaçan çoçuk ben miydim?
Bu düþen damlalar yaðmur deðilmiþ,
Meðer bilememiþim...

Bir su misali geçti ömrümüz,
Þu gencecik yaþýmda bile
Hep kaçmýþým,hep uzaklaþmýþým,
Belki hayattan,belki zamandan,
Belki de savaþlardan...
Lakin takýlýp düþmüþüm yine,
Bir sabah uyanýrken
O derin uykumdan...
Kanlý bir oyuncaða takýlmýþ ayaðým,
Belki bu sondur,
Ya da yeni bir baþlangýç...

Geçti artýk zaman;
Ne beþime dönebilirim,
Ne de on beþime...
Ne savaþlarý önleyebilirim,
Ne de bir çocuðun göz yaþýný silebilirim...
Lakin zeytin aðaçlarýný özlerim,
Bir güvercin olup
Uçmak isterim diyar diyar...
Lakin korkarým,ürperirim,
Kanatlarým olsa ne yazar,
Layýk olamazsam ismime...

Sosyal Medyada Paylaşın: