kal diyebilmekti oysa
ruhumun dehlizlerinde çýnlayan
firak-a sürsen de gözlerini
sanma þehrimden gidersin yar…
þahmeran ýssýzlýðý oldu zihnim
ince ince yaðar öksüzlüðüne
vurdukça sessizliðin yankýsý þakaklarýma
bilsen kaç günü / geceye berdel eylerim
büyüdükçe yoksunluðum
göz bebeklerimde
yalnýzlýk çalar sürgülenen kapýlarýmý
gölgenin yansýdýðý bulvarlarýmda
örtüp geceyi kirpiklerime
ben yine kalabalýðýna sýðýnýrým
yastýðýmý sýyýrýp geçen düþ gibi
düþlerim gibi düþersin diye
hep gözlerimi sensizliðime susar
sensizliðin susamýþlýðýyla yanarým yar…
A.Ýlayda Beydemir
Mayýs 2008