Nasýr tutmuþ elde yeþerir fidan
Küçük bir tohumu "çok" eder toprak
Günü geldiðinde gömülür insan
Kirlenmiþ ruhlarý "yok" eder toprak
Keder kokusuyla dolar gazelim
Koynuna basýnca kalmaz engelim
Sadýk yarimdir der Aþýk Veysel’im
Sürdün mü yüzünü "pak" eder toprak
Güvenme þanýna olursun sapkýn
Gururun yollarý geçmiþten yakýn
Bu bana yetmez ki demeyin sakýn
Doymayan açlarý "tok" eder toprak
Habersizce gelir sormadan yutar
Elden geldiðince yormadan yutar
Tanrý’nýn emriyle durmadan yutar
Canlýyý cansýzý "kök" eder toprak
Zorbalýða uðrar zorluktan yýlmaz
Tarih dokusundan bizleri silmez
Kucaklar herkesi menfaat bilmez
Körelmiþ dirliði "gök" eder toprak
Daðlardan daðlara çile çekiyor
Merhamet gözüyle üstte bakýyor
Gecede gündüzde beden taþýyor
Her türlü bakýmý "hak" eder toprak
Ýlkbahar gülümser baþlar hareket
Çoþturur tarlayý gelir bereket
Yaðmuru alýnca doyar memleket
Fakirin evini "köþk" eder toprak
Nice canlar gibi ezilme sen de
Boynunu bükerek süzülme sen de
Karanlýk deyip de üzülme sen de
Girince içine "þavk" eder toprak.
Çeri’yim âdemim ararým anlam
Þiirde bulmuþum yalansýz kelam
Geldiðimiz yerden getirir selam
Koca bir yaþamý "aþk" eder toprak
Furkan AYDOÐAN(Çeri)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.