KUZUSUNU KAYBETMİŞ KOYUN

Kuzusunu kaybetmiþ koyun,
dolanýp duruyor aðýlýn kapýsýnda...
Çoban ateþ yakýyor.
Etler piþmeye hazýr.

Koyunun göðüsleri sýzlýyor,
kuzum gelsede sütünü içse diyor.
Dolanýp duruyor akþam karanlýðý çöküyor.
Koyun vazgeçmiyor meleyip duruyor...

Çoban karný tok ,
kürdanýyla diþini karýþtýrken ;
Þu koyunun derdi de ne diyor.
Bir türlü susmadý ,
aç deðil susuz deðil !
Ýyisimi yatayým diyip tatlý uykusuna dalýyor.

Koyun dayanamýyor kuzusunu özlüyor.
Kurttan þüpheleniyor.
Yavrumu kurt kapmýþtýr ,
kör olasý kurt ne istedin bizden diye için için meliyor.

Günler yýllarý kovalýyor ...
koyun yavrusunun yokluðunda zayýflayýp bitap düþüyor.
Çoban ansýzýn tutuyor paçasýndan,
Düþüp mýndar olacaðýna kesip yiyeyim diyor.

Koyun çobanýn kan hücrelerinden tanýyor yavrusunu.
Yavrusuna sarýlýp coþuyor.
Ahýný aldým kurdun,
Helallik almam gerekiyor.
Kuzumu kesip yiyen çoban ,
bizi en çok koruyup kollayandý.

Ben suçu adý çýkmýþ kurtta buldum.
Yanýmdaki yamacýmdaki sahibimin
Bana en büyük zararý vereceðini
Benide kesip yiyince anladým.


Sosyal Medyada Paylaşın: