Þimdi yokluðun sarmýþ bedenimi.. Üþüyorum , suskunluðuna þaþarak. Ölümü dört duvar arasýnda bekliyorum , hiç gelmeyeceðini bilerek ... Uykusuzum yine , ser sefil , sarhoþ gibi hayalini çifter çifter görüyorum... Nefret ediyorum yaþamaktan, öldüðünü hatýrladýkça. Sen.. Ne güzel þarkýydýn sýcak yaz akþamlarýnda.. Sen ... Ahh sen; öyle bir þeydin ki adý akla , varlýðý ruha kazýnan. .. Üzüldükçe kokunu hatýrlýyorum . O gül kokulu tenini.... Bir bilsen seni nasýl özlediðimi , ölümü yenersin. Bir duysan aðladýðýmý göz yaþlarýný sel edersin . Birde .... Bir çocuðum olacak , bana yabancý.... Gözleri babasý , saçý ben. Birde ruhu... Ruhunda beni taþýdýkça adý SEN...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Slow şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.