Sol tarafým okadar hüzünlü ki yitirilmiþ duygularýn ardýndan... Eksikliði belli oluyor gidenlerin ve gitmek zorunda kalanlarýn. .. Ýnsan kaybetmiþtir var olabilmek için sukuneti. .. Ben var olmak için deðil, yitirilmiþ duygularýmýn varlýðýný anlayabilmek için susuyorum... Kör karanlýðýnda savrulurken kaderimin, girdabým olan denizi kaybetmeye mahkûm kaldým minik bir sandal misali... Seven insan direnmesini bilmeli, kaderin masum ama hilekâr oyunlarýna... Ýnsan severken baþka tomurcuklarý, elindeki kýr çiçeklerini farkýnda olmadan düþürür bir daha alýnmamak üzere... Düþen kýr çiçeði ki , kaldýrýldýðýnda üzerinde hüzün tanecikleri oluþur ,,kaldýran masum görünümlü elin ihanetiyle... Ben ne minik bir tomurcuk nede kocaman bir kýr çiçeði oldum kaderimin bitmeyen efkârýyla... Kalemim kýrýktý zaten gidiþle küçük sevgilimin.. Hükm-ü aþký veren hakim sürgün kararýný o ölünce almýþtým. .. Sürgün olduðum aþka söyleyin ; ey aþk sen tende deðil candasýn...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Slow şair Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.