Penceremde hüzün buğusu

esmer güzden
hüznü ödünç alan yaðmur
iri damlalar halinde
düþer her bayram günü eþiðime


asýlýr gözümün retinasýna
yosun tutan mazinin silik hayali…


bilmiyorum þimdi
hangi güvercinler su taþýr sebilden
toprak kaçan genzine
hangi üzgün servi
gölge olur solgun güle...

……

özlem ateþinin yangýný düþer
her bayram günü yüreðime
içimin kuytularýný üþütür
yokluðunun zemherisi


dikkat et!
üþütmesin akþam serinliði
o narin bedenini!...
……

ellerin düþer her bayram günü eþiðime
uzanýp öpmek isterim öpemem
ezilir sözcükler dilimde
anýlar sürüklenir
belleðin karanlýk dehlizine…


içimi kanatýr yalým hançeriyle keder
zaman
umutsuz bekleyiþlere terk eder…


þimdi
melekler kadar masum
bebekler kadar saf yüreðinle sen uyurken
sesinin tozu kulaðýma deðiyor sanki:
“uyurken gülümsetir bebekleri melekler” diye…

gök/yüzü aðlarken toprak gülümser mi anne…



Aslý Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın: