Rüzgâr yanığı

rüzgâr saðýyorum
gecenin memesinden
tüketilmiþ düþlerin suskunluðu
ölümü çaðrýþtýrýyor sessizce…


suskunun düþtüðü yerde
sendeliyor umutlar


yýkýyorum kan bulaþan þiirleri
aslan sütü kadar sert arabeskle


delik deþik hayallerden sýzýyor ayrýlýk
yalnýzlýk çanak tutarken gözyaþýma
kayboluyorum içimin kesif karanlýðýnda …

….

kirpiðinin saçaðýna
yuva yapýyor suskun bir kýrlangýç
kahve gözlerinin
eriyor buðusunda…


rüzgar
çapraz ateþe tutuyor düþleri
dört bir koldan sarýyor
yanýyor fesleðen kokulu hayaller…


efkârdan
devriliyor ardý ardýna kadehler
düþüyorum yüzünün sokaðýna
gülüþsüz söz yitimlerinde…


dokunuyorum usulca yaðmura
dokunuyorum sýcaklýðýna
yanaðýmdan
avucumdan kayýp giderken…


çýlgýn
pervasýz bir serseri
kaçamýyor ardýsýra
boþalan saðanaktan…


nedamet içinde
ölgün anýlarýn gölgesinde
yalansýz
riyasýz bir aþký
çarmýha gerdiðini düþünüp kývrandýkça
ölüyor her gün yeniden…



Aslý Aydýn
Sosyal Medyada Paylaşın: