Devasa bir þeref vardý bir zaman Aman vermezdi can düþmanlarýna Ezilenleri ve masumlarý korurdu hep Yaþamasý, yaþatmak içindi tüm zayýflarý Ödün vermedi benliðinden ve onurundan Öyle bir onuru vardý ki þerefin; Þerefin, adý deðil kendisiydi o Daðlarý delerdi ünü, eritirdi taþlarý Gereðini yapardý, dik tutardý baþlarý Bastýðý yerler titrerdi azametinden Titrerdi ama sarsýlmazdý yerinden Kimse iki paralýk edemezdi onurunu Þerefin, çünkü dünyada raici yoktu. Sonra... Yer yerinden oynadý bir ara Þimþekler çaktý beyninde dünyanýn Ve, altý üstüne geldi her yanýn. Birileri, bir þeyler uðruna, dünya uðruna Önce yüzünü ve gözünü boyadýlar Sonra, baþýný eteðiyle kapadýlar… Adamýn yerinde, adam boyu çelik para kasasý Göz görmez, kulak duymaz ve kiralýk kafasý Adam parayý mý yer, yoksa para mý yer adamý? Düþünmek mi zor yoksa sormak mý bu soruyu? Bulsam da sorsam bunu þerefe, Nerededir acep, kadehte mi, meyde mi? Yoksa gitti de, geri gelmez yerde mi? Az bir ücrete sattýk þerefi, þerefe diye diye! Lazým oldu, dünyayý versen gelmez geriye. Haydi þeref, son bir gayret Onurum ayaða kalksýn kopmadan kýyamet...
Murat Kahraman Murâdî Nisan 1999/Kavacýk (Tozlanmýþ dosyalardan.) Sosyal Medyada Paylaşın:
Murat Kahraman Murâdî Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.