m-
ÖLDÜ DİYORLAR
ÖLDÜ DÝYORLAR
Þu insanoðlu, yaratýlýþý gereði, garip ve bir o kadar da mechûl bir varlýk. Doðduðunda bilgi ve tecrübesi sýfýr iken, “DOÐDU” diye seviniyorlar. Biraz büyüyüp, akil balið olunca, karýþýkta olsa bir þeyler öðrenmeye baþladýðý, “yalpalama ve bocalama devresine” girince, “ERGEN” diyorlar. Ýþi biraz daha ilerletip, bilgi, deney ve tecrübeleri artýp da, maceralar yaþamaya baþlayýnca; bu sefer de adýna, “DELÝ” diyorlar. Meyvenin olgunlaþmasý gibi, nefsi de olgunlaþýp teraakki ettikçe, bu seferde, “VELÝ” diyorlar. Dünyanýn, “hem sanal, hem de hayal” olduðunu anlayýp da, insanýn dünyadan elini eteðini çekip, “yaratýlýþ sýrrý” gereði, Ahiret odaklý yaþamaya baþlayýnca da; bu seferde o kiþiyi görmez ve bilmezden gelip, ona “ÖLDÜ” diyorlar.
Yani kýsaca insanýn yaþadýðý her devresine bir kulp takýp, bir þekilde dümenlerini döndürüyorlar. Siz de bu devrelere inanýp, yaftalama yapanlardan mýsýnýz? Yoksa karþý duranlardan mý?
Soru: Hiç merak edip de, kendinize sordunuz mu? Ya, size ne diyorlar?!!
Gerçekten soruyorum, “YA, SÝZE NE DÝYORLAR?..”
ÞÝÝR NO: 94 * 17-12-2024
Dünya ile dalaþmaktan yoruldum,
Gördüðüm þeylerden ürperip durdum.
Bazen saða, bazen sola savruldum,
Gah sýcakla, gah soðukla kavruldum,
Ömrümün sonunda dengeyi buldum…
En sonunda aklým, baþýmdan çýktý,
Dostlar bile bana, “DELÝ DÝYORLAR!..”
Öðrenmem gereken, her þeyi bildim,
Ýlim ve bilime, ömrümü verdim.
Aklý engelleyen çok þeyi sildim,
Gönül bahçývaný, diye bilindim,
Sonsuzluðu çözüp, pek çok sevindim…
Bu yalancý alem, kalbimden çýktý,
Son zamanda bana, “VELÝ DÝYORLAR!..”
Diktiðim fidanlar, çýnara döndü,
Zevk, eðlence ve neþ’e, çoktan söndü.
Kaderleri yazan, böyle öngördü,
Ufuklarda, yeni bir yol göründü,
Ömür serüveni meðer bir gündü!..
Beni yoran alem, gönlümden çýktý,
Halâ yaþýyorken, “ÖLDÜ DÝYORLAR!..”
17-02-2024 SAAT: 05 ,15 Karabaðlar - Ýzmir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.