OSMANLI GERİ GELİYOR...

OSMANLI GERÝ GELÝYOR...

Bir zamanlar, Dünya’ya düzen.. esen rüzgarlara bile yön veren.. “Koca bir ÇINAR!” vardý. Kaderin bir cilvesi ve entropinin etkisi ile bir gün geldi, yaþlandý.. ve en sonunda ise akbabalar ve atmacalarýn bayram yaptýðý bir viraneye döndü.
Çýnarýn düþmanlarýnýn sevinçleri baþlangýçta bir müddet devam edince, “hep böyle gelmiþ.. böyle gider..” sandýlar ve sonunda da, ise korkunç aldandýlar. Çünkü; Çýnar’ýn dibine, tohumu düþmüþtü ve kimse bu tohumu fark edememiþti.
Bu tohum; “Koca Çýnar’ýn” soyunu sürdürmek için, çok büyük bir savaþ vermiþti. Günü geldi; filiz verip, boy attý. Artýk, filizi DAL’a ve DAL’ý da, “GENÇ BÝR FÝDANA DÖNÜÞTÜ!...”
Þimdi atasýnýn soyunu sürdürüyor, dökülen þehit kanlarý ve yapýlan dualarla beslenip büyüyor.. ve sadece, “yönünü bulmak için..” esecek o, “TANIDIK RÜZGAR”ýný(!) bekliyor...

TOHUMDAN ÇINAR’A
( O s m a n l ý Ge r i G e l i y o r – 2)

Þiir no: 177 *17-04-2009

Babasý, Osman’lý gitti,
Oðlu, Orhan’lý geliyor...
Hasretin, zamaný bitti,
Tarih tekerrür ediyor...
Üstündeki tozu, sildi,
“KUTSAL GÖREV” üstleniyor!..
“KOCA ÇINAR”ýn.. FÝLÝZ’i,
Büyüdü.. DAL’a dönüyor!..

Bir SAÝD, bir maya tuttu,
Un’u helâl, su’yu helâl!..
Tam, üçyüz yýlýný yuttu,
Birden çöken, bir izmihlâl!..
Aniden, aklý tutuldu,
Baþýnda, bir büyük melâl!..
Þehitler, baktý.. büyüttü,
Þimdi, “ÇINAR” oldu.. O, DAL!..

Allah’ýn, “GARÝP MECZÛB’u” (!),
Harcadý, tüm hayatýný...
Hem, SÜFYAN’ýn umudunu,
Hem, yaptýðý taribatý!..
Hem de, çok günahkâr kul’u,
Kurtardý, tüm imanýný...
“ASÝL ÇINAR”la, doldurdu,
Dünya’nýn, dört bir yanýný...

OÐUL, yine þaha kalkmýþ,
Gelmiþ o, “EÞREF SAATÝ!”
Heybeti, dalýndan sarkmýþ,
Kökü, mazideki “ATÝ!”
Gönüllere, bir nur akmýþ!..
Resulden gelir, þefkati,
Dünya’yý, peþine takmýþ,
Çünkü, Allah’tan BERAT’i...

15:04:2009 *SAAT: 22:10* KONAK-ÝZMÝR.
Meczûb: Aþk-ý Ýlâhî ile kendinden geçen.. Hakk aþýðý.
Mürsel Münevveroðlu (munevveroglu@hotmail.com)



Sosyal Medyada Paylaşın: