”S E N, N İ Y E G E L D İ N

Neden?.. Saçlarýn beyazlanmýþ, arkadaþ.. þarkýsýnýn bir beytinde, isyan kokan bir soru; daha doðrusu; haþa, Rabb’imizden hesap sorarak.. diyor ki; “… Allah’ým; bu Dünya’ya, ben niye geldim?..” Bu mýsraya, ben de bir nazîr’e yaptým. Ýsyaný deðil, itaati;”REDDÝ DEÐÝL, KABULÜ..” bireyliði deðil, KUL’luðý.. seçerek; birey edasýyla dikleþerek deðil, kul’luk idrakiyle boyun bükürek.. ve de, kulluðumu bir lütuf sayarak...
Ya, siz!.. Siz de, bana mý; yoksa, isyan kokan þarkýyý; yazan, besteleyen, okuyan ve onu dinleyip alkýþ tutan.. günahkâr ve isyankârlara mý katýlýrsýnýz?.. Gerçekden de siz, kimden tarafasýnýz?..

”S E N, N Ý Y E G E L D Ý N !?..”

ÞÝÝR NO: 24 *** 31-EKÝM-2008

Sarhoþ, oturmuþ içiyor... Meyhane’de,
Bir âlem kurmuþ; âlem, âlem içinde!..
Bir soru soruyor... Kendi, kendisine;
Bu soruyla, dert katýyor... Dertlerine,
“Allah’ým!.. Bu Dünya’ya; ben, niye geldim?...”

Kimi, “NE GÜNE KALDIK!.” der, sual eder,
Dansöz, sahnede; türkü söyler, dans eder...
Coþar da, göbek atar.. “ALLAH, ALLAÂÂÂÂH!..” der;
Bazan da; isyan eder.. bir þarký söyler,
“Allah’ým!.. Bu Dünya ya; ben, niye geldim?..”

Keyfi bozulan; üzüntüden, kederden,
Zalim kocadan, durmadan dayak yiyen;
Okuma ve yazmadan, her þeyi bilen!..
Sorar.. Ýþleri ters gidip, zarar eden,
“ Allah’ým!.. Bu Dünya’ya; ben, niye geldim?..”

Çaresizlerin, diþleri kilitlenir,
Çok, acý çeken; gördüðüne, dertlenir...
Fakir; hep, zengin olmaya niyetlenir;
Kederliler; kendi kendine, söylenir;
“Allah’ým!.. Bu Dünya’ya; ben, niye geldim?..”

Mümin kardeþim, hiç sordun mu?.. Kendine,
Mâlâyaniyle, gelip, geçen.. ömrüne;
Ýhlâs’sýzca yaptýðýn, ibadetlere!..
Düþmedin mi?.. Sen, “þu sorunun peþine;”
“Allah’ým!.. Bu Dünya’ya; ben, niye geldim...”
24- ÞUBAT-2008 SAAT: 01:55 Konak-ÝZMÝR.

Sosyal Medyada Paylaşın: