Sen nesin?..

Ýnsan!.. Ruh’unun ilk yaratýldýðý an’dan itibaren, yaratýlýþýnýn son duraðý olan mezara (veya Cennet ve Cehennem’e) kadar süren.. ince ve uzun, zor ve meþakkatli bir yolculuðun; garip, zayýf ve bir o kadar da bencil ve aceleci, isyankâr ve günahkâr, ümit var ve endiþeli.. yolcusudur!..
…
Verilen lütûflarýn ve ikram edilen sayýsýz Dünyevi ve Uhrevi rýzýklarýn, nasiplerin ve nimetlerin, çoðu defa farkýnda olmadan yaþayan.. sünepe ve zavallý, zalim ve gaddar, kan dökücü ve þaþkýn.. yolcusu!..
Her gün, bir çok yere giden.. fakat; bir defacýk da olsa, “kendisine, bir türlü gelmeyen, gelemeyen..” zamanýný ve imkânlarýný zir-û zebil eden, malayaniden vakit bulup da; kendisine, “ben; kimim, neyim nereliyim, nereden geldim, nerede ve ne için devamlý yol alýyor ve bu gidiþin sonunda, nereye doðru, niçin, nasýl, ne ile beraber gideceðim..?” ve dahi, “orada ne yapacaðým? Orada, baþýma neler gelecek.. neler?..” diye, düþünmeyen, düþünemeyen.. “akýlsýz, aceleci, bencil ve nankör.. ÝNSAN!..”
…
Allah; (C.C.) Dünya’da, seni; “Kendi yerine halife, vekil ve tüm yarattýklarýna da, þahit kýldýðý halde!” bütün bu lütûf ve Ýhsan’ýn bile, bir türlü uyandýramadýðý ve “KULLUK” gibi bir çok yüce bir “RÜTBE”ye ve “MERTEBE’ye!..” kavuþtuðu halde; Þeytan’a, þeytanlara, cinlere ve þeytanlaþmýþ insanlara, yine de kul olan.. insan! Artýk, “uyan ve biraz da, kendi kendine gel!..” Eðer þayet; sen kendi kendine uyanmazsan, seni; senin iradenin dýþýnda, yine uyandýrýrlar ve kendine getirirler ise.. iþte, o vakit: “ÝÞ-ÝÞTEN, ÇOKTAN GEÇMÝÞ OLDUÐUNUN RESMÝDÝR...”
VE BU SON!!!.. NE KADAR, KORKUNÇ BÝR AKÝBET OLUR!..

S E N, N E S Ý N ? . .

surprizsite.com / ÞÝÝR NO: 04 / 04-04-2010

Öldüðünde, doðarsýnda; doðduðun da, ölürsün,
Bu deðiþim zamanýnda, “tüm gerçeði görürsün!..”
Ýki zýt yaþamý, birbirinden ayýrýr bir zar,
Bu gerçekten gafil isen, “sen, nasýl HALÝFE’sin?..”

Yok’luk içindeyken, her þeyi; “OL!..” deyip, var etti..
Sonra; alemler yaratýp.. mahlûka, can verdi.
Bir; ýþýk, renk, ses.. armonisi ile de bezetti,
Bilir misin?!! “Sen, bu, gerçeklerin neresindesin?..”

Arýlar, uçuþurlar; kuþlar, kanat çýrparlar,
Böcekler, dolaþarak.. “rýzýk zikri!..” yaparlar..
Bitkiler; bu zikirlere, “meyveyle katýlýrlar,”
Bu halka da yer almazsan, “sen; kendine, ne dersin?..”

Peygamberleri gönderip, “DOÐRU YOL!..” u gösterdi,
Kutsal kitaplar, indirip.. uymamýzý istedi..
Bizi; sevgiden yaratýp.. sevgi ile besledi,
KUL’luðunu bile idrak edemezsen, “SEN, NESÝN?..”
04-04-2010 SAAT: 04:40 Konak-ÝZMÝR.
Bu þiirin tüm haklarý Mürsel Münevveroðlu’na aittir.

Sosyal Medyada Paylaşın: