Güneş'e Doğru

Denizden daha derindedir acýlarým
Fakat yüzüm doðan güneþe dönük öleceðim
Önce þiirlerim hançerlendi
Sonra çiçekler koparýldý uzuvlarýmdan
Ve sonra yýldýzlarý çektiler üstümden
Yaralý bir geyik gibi bir sýðýnak aradým
Bu dünyada



Gözlerim parlak ,siyahtýr
Gördüðüm her yer soðuk zalimlerin parçaladýðý an’ dýr
Bu yüzden gözlerim,kýzýl alevler gibidir bazen
Gözlerim,bir terazi ,asýlmýþ yeryüzünde
Senyörlerin ve kölelerin arasýnda
Biliyorum,yüzüm doðan güneþe dönük öleceðim
Tam da ýþýðýn kararmaya yüz tuttuðu anda
Ve tam da umudun yapraklarýndan döküldüðü mevsimde




Tutkusu çekilmiþ ve derisi gerilmiþ dünyanýn
Topraða döndüm,manyetik ananýn gönlünden geçerek
Suya döndüm, yaðmurda yollara düþerek
Kendime döndüm,varlýðýmý arayarak
Týrmandým görüntülü tepelere
Dünyayý seyredip aþaðýya indim
Ne yukarýdaydý umduðum
Ne de aþaðýdaydý bulduðum
Gökyüzü ile yeryüzü arasýndaki arafa sýðýndým
Haykýrdým;
Yüzüm doðan güneþe dönük öleceðim




Varsýn,mevzuyu ucuza kapatsýn belleðimiz
Varsýn,kara bulutlar çizilsin bembeyaz kaðýtlara
Varsýn ,özgürlük kalemleri havada bekleye dursun
Varsýn,çöksün kapýmýza akþamlarý zalimler
Varsýn,üleþtirsinler son ekmeðimizi ,doymazlara
Biz yüzümüz güneþe dönük öleceðiz
Sosyal Medyada Paylaşın: