Üstümde çetin bir kayýtsýzlýk Üstümde beyaz ellerin Çatlamýþ sabýr taþý namlumun ucunda Ellerin çiçekler örer avlumun ucunda
Ýþçi tulumuma sinmiþ fabrika dumaný Dokunur musun alnýmýn en kýrýþýk çizgisine kadar Nice bin çekiçten bir gürültü aðar Görür müsün sarkýk iskeleye týrmanan avuçlarýmý
Bir burjuva kadýnýna, ilk defa mektup yazdým bugün Düþlediðim ilkbaharý çalan asillere Kýzgýným yazan parmak uçlarýma ve o kadar da kýrgýným Yabancýsýyým esrarý bana kapalý kalan bu yolculuðun Yok hiçbir nedenim Yok hiçbir küfürüm Aðzýmda trajik bir fonla çýkan
Hala oynadýðým rollerle dolu dünya Öyleyse, Ölümü de oynarým Aþýk olmayý da Sen gittiðinde bu sahneye bir gerçeðin husumeti sýzdý Ve sen artýk oyunumun en uzak kopmuþ varlýðýsýn
Bir burjuva kadýný sevdim bugün Gözlerim körleþmiþ Neden istiyorum bunu Neden söyleyeyim ki Seni artýk bulamazken Bütün insanlarýn acýsýyla yalnýzým Hafifletmiþtin bu korkumu Þimdi adsýz bir utançsýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
Arıkann Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.